wtorek, 8 maja 2012

"Pałac Północy" - Carlos R. Zafon

Tytuł: Pałac Północy
Tytuł oryginału: El Palacio de la Medianoche
Autor: Carlos Ruiz Zafon
Wydawnictwo: Muza
Data wydania: kwiecień 2011
Liczba stron: 288
Tematyka: Literatura piękna, młodzieżowa
Ocena: 4/10

Gwarantuję, że praktycznie każdy z was miał w dzieciństwie swoją tajną, sekretną kryjówkę, którą dzielił z przyjaciółmi i potocznie nazywał „bazą”. Zazwyczaj był to miejsce ukryte w lesie, na polanie bądź nawet zwykły namiot, stworzony z koców. Bohaterowie powieści Zafona, tworzący niewielki, siedmioosobowy klub Chowbar Society swoim oficjalnym punktem zgromadzeń uczynili budynek starego i opuszczonego domu, okrzykniętego przez nich Pałacem Północy. Nazwa wzięła się od pory dnia, w której odbywali swoje narady. Idea towarzystwa polegała na wzajemnej pomocy i edukacji.
Cała książka rozpoczyna się od retrospekcji. Cofamy się o szesnaście lat wstecz i jesteśmy świadkami dramatycznej ucieczki młodego oficera. Mężczyzna późną nocą przemierza ulice Kalkuty, z dwójką niemowląt w ramionach. Wie, że ścigający go prześladowcy, wkrótce go dopadną, dlatego jak najszybciej stara się znaleźć bezpieczną kryjówkę dla bliźniąt. Praktycznie w ostatniej chwili udaje mu się powierzyć dzieci pod opiekę ich babki.
Kobieta decyduje się na rozdzielenie rodzeństwa. Chłopca podrzuca do sierocińca St. Patrick's, prowadzonego przez jej dawnego znajomego, a dziewczynkę zabiera ze sobą w długą podróż po kraju.
Bena, głównego bohatera, poznajemy w noc, w której Chowbar Society ma zostać rozwiązane. Wszyscy jego członkowie w najbliższym czasie prawnie wkroczą w dorosłość i będą zmuszeni opuścić sierociniec. Jednak tego wieczoru ma też miejsce zdarzenie, które już na zawsze pozostanie w pamięci przyjaciół. Przywódca grupy poznaje swoją siostrę i oboje dowiadują się o przerażającym człowieku, który lata wcześniej poprzysiągł sobie, pozbawienie życia bliźniąt. Mniej więcej wyjaśnia to większość dziwnych i przerażających wydarzeń, które ostatnio działy się wokół znajomych. Rozpoczynają się trudne i straszne chwile, podczas których całe stowarzyszenie włączone jest w pomoc i wsparcie dla Bena i Sheere.
Fabuła owiana jest tajemnicą, której rozwiązanie zna tylko babka bliźniąt. Wie ona kim jest sprawca, jednak początkowo ukrywa swoją wiedzę przed ponownie połączoną rodziną. Staruszka zdaje sobie sprawę, że prawda jest druzgocząca i nieprawdopodobna.
Losy bohaterów opisane są w podwójny sposób. Z jednej strony mamy do czynienia z narracją trzecioosobową, a z drugiej: z historią opisywaną przez jednego z chłopców – Iana. Obie te formy występują naprzemiennie, podczas gdy ta druga jest dużo krótsza i mówi głównie o uczuciach, daje ona również możliwość spojrzenia w przyszłość, występujących w powieści postaci.
Przyznam, że było to moje pierwsze rozczarowanie powieścią pana Carlosa, którego twórczość ze względu na pamiętny „Cień wiatru” czy „Grę Anioła”, bardzo cenię. Historia mnie ani nie wciągnęła, ani nie zaskoczyła, momentami wydawała mi się nawet bezsensowna i co tu dużo ukrywać – głupia. Jedynym usprawiedliwieniem może być fakt, że była to dopiero druga powieść owego pisarza i jak na wstępie czytamy: przeznaczona typowo dla młodzieży.

37 komentarzy:

  1. Miałam to samo z "Księciem mgły", nie udało mi się go nawet skończyć, leży zakurzony na półce... Z książek Zafona mogę Ci jeszcze polecić "Marinę", świetna powieść, budzi duże emocje. "Cień wiatru" uwielbiam, "Grę anioła" trochę mniej.

    OdpowiedzUsuń
  2. Mam tę książkę cały czas przed sobą i przeczytam, ciekawe jakie będzie moje zdanie o niej.

    OdpowiedzUsuń
  3. tej akurat nie czytałam ale podobała mi się "Marina" tego autora:)

    OdpowiedzUsuń
  4. Może być dobre. Jak znajdę to sie skuszę . ;d

    OdpowiedzUsuń
  5. Znowu natykam się na Zafona, to jakiś znak :) Idę dzisiaj do biblioteki i jak będzie, to na pewno wypożyczę :) Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  6. Ja wręcz przeciwnie, bardzo mi się podobał Pałac Północy i na pewno do niego jeszcze wrócę ;)

    OdpowiedzUsuń
  7. A ja wciąż nie czytałam żadnej z książek Zafona. Mszę niezwłocznie nadrobić zaległości.
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  8. Mam podobne odczucia jak little ;)

    OdpowiedzUsuń
  9. Czytałam tą książka i dla mnie była świetna :)

    OdpowiedzUsuń
  10. Uuu słabo oceniona ;D Mimo to się za nią kiedyś hen hen w przyszłości zabiorę =)

    OdpowiedzUsuń
  11. Uwielbiam czytać książki, a więc chętnie zaobserwuję twego bloga:)

    OdpowiedzUsuń
  12. czytałam tą książka, to była moja pierwsza książka tego autora.. pierwsza i ostatnia

    OdpowiedzUsuń
  13. Jakoś nie zachwyciła mnie ta recenzja, zastanawiałam się wczoraj nad kupnem książki tego samego autora ale później zrezygnowałam i chyba słusznie.:)

    OdpowiedzUsuń
  14. Wkrótce mam zamiar wziąć się za tę książkę i sama zobaczę jaka jest... ;)

    OdpowiedzUsuń
  15. Czytałam i bardzo mi się podobała. Na ale cóż ile ludzi tyle opinii.;D

    OdpowiedzUsuń
  16. A ja miałam zamiar kupić tą książkę... Chyba jednak zrezygnuję

    OdpowiedzUsuń
  17. Zostałaś oTAGowana.:D

    OdpowiedzUsuń
  18. W takim razie, zabiorę się za inną książkę Zafona.

    OdpowiedzUsuń
  19. Muszę się wreszcie zapoznać z tym autorem! Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  20. Coś Zafona na bank przeczytam ;)

    A póki co wybrałam Cię do zabawy oTAGowani - jeśli będziesz miała ochotę wziąć udział, zapraszam :)

    OdpowiedzUsuń
  21. Po tę książkę Zafona na pewno sięgnę, gdyż po pierwszym spotkaniu z jego twórczością, jestem nim po prostu oczarowana ;)

    OdpowiedzUsuń
  22. Uwielbiam Zafona, więc i tę jego książkę czytałam, mi się podobała, nie było to jego najlepsze dzieło, ale mimo to jest to cudowna książka dla mnie.

    OdpowiedzUsuń
  23. Tej jeszcze nie czytałam, ale przeczytam, lubię Zafona!

    OdpowiedzUsuń
  24. Muszę w końcu przeczytać coś Zafona.

    OdpowiedzUsuń
  25. Mimo takiej opinii postanowiłam dać szansę Zafonowi, bo i mnie "Cień wiatru" oczarował.

    OdpowiedzUsuń
  26. To raczej nie zajrzę po takiej ocenie.

    OdpowiedzUsuń
  27. Kurczę, myślałam, że to coś lepszego - "Cień wiatru" był naprawdę fajny. Każdy pisarz ma jednak lepsze i gorsze momenty w swojej twórczości. Informuję też, że zostałaś oTAGowana na moim blogu :)

    OdpowiedzUsuń
  28. Szkoda, że taka słaba ocena, bo Zafona uwielbiam i miałam się niedawno wziąć za "Pałac północy".

    OdpowiedzUsuń
  29. Podziwiam Cię za to zamiłowanie do książek :)

    OdpowiedzUsuń
  30. jak na serio tyle czytasz to RESPECT !

    OdpowiedzUsuń
  31. Zapraszam do zabawy, w której pozwoliłam sobie Ciebie otagować :)
    http://subiektywnie-o-ksiazkach.blogspot.com/2012/05/otagowani.html

    OdpowiedzUsuń
  32. osobiście się zraziłam do tego pisarza i nie sięgnę po tą pozycję;)
    pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  33. z Zafonem miałam do czynienia za sprawą "Księcia Mgły" podejrzewam że to coś podobnego... ale chyba się skuszę :)

    OdpowiedzUsuń
  34. Na pewno kiedyś sięgnę. Na razie czytałam jedynie "Cień wiatru" i mam poczucie, że wiele tracę :)

    OdpowiedzUsuń
  35. Zafona czytałam jedynie "Księcia mgły" i bardzo mi się podobał, o "Pałacu północy" słyszałam jak dotąd same pochlebne opinie. Rozumiem jednak, że każdy ma inny gust : )

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję za komentarz :* Na każdy postaram się odpowiedzieć :)